Ik wist het (64)

door: Johan Winkelhorst

64

Opgelucht haal ik adem, ze is terug, gezond en wel en vol werklust. Ruim vier maand was ik haar uit het oog verloren en nu is zij er weer. Wat de eerste krokus is voor de één is zij voor mij: het signaal dat de lente nabij is. Ik volg iedere beweging van haar op het balkon van het appartementencomplex recht tegenover mijn werkkamer. Juffrouw Klop-Klop, zoals wij haar noemen, heeft zich gelukkig weer gemeld. Het is ieder jaar weer afwachten of zij weer gezond en wel haar opwachting maakt. Juffrouw Klop-Klop is namelijk al op leeftijd.

Zij pakt een blouse en begint deze met hartstocht uit te kloppen. Het maakt niet uit of er nu wel of geen stof uit komt. Voorzichtig wordt de blouse opgevouwen en neergelegd op de kleine tafel. Dan bedenkt zij zich en pakt de blouse weer op en begint opnieuw met kloppen. Hetzelfde gebeurt met de gewassen jurk en de pyjama met bloemetjesmotief die ik al zo goed ken. Bijna een uur neemt zij de tijd de kledingstukken uit te kloppen. Ondertussen volgt zij alles wat zich beneden op de weg en het parkeerterrein afspeelt. Niets ontgaat haar. Met een nat doekje veegt zij de reling af die moet voorkomen dat zij naar beneden valt. Daarbij buigt zij zich diep naar voren en gluurt om het hoekje wat er te zien is op het balkon van de buren.

Ook tuurt zij met grote belangstelling naar de parkeerplaatsen aan de linkerzijde van het complex. Daar staat een zestal palen waaraan verkeersborden kunnen worden bevestigd. Twee zijn voorzien vaneen bordje waaruit blijkt dat het verboden is daar te parkeren. Een nummerplaat laat zien welke auto er wel mag staan. De andere palen zijn niet voorzien van een verkeersbord. Twee weken geleden waren nog vijf van de zes palen voorzien van een bordje 'verboden te parkeren' en een nummerplaat. Juffrouw Klop-Klop schudt eens bezorgt met haar hoofd. Voor haar zijn deze palen en verkeersborden blijkbaar hetzelfde als wat ze voor mij zijn: een soort graadmeter van de gezondheidstoestand van de bewoners in het appartement voor bejaarden. Verdwijnt een bordje, dan is de persoon die ontheffing had om daar te parkeren verhuist naar een verzorgingshuis. Mogelijk is zijn of haar gezondheid zodanig verslechterd dat autorijden niet meer mogelijk is. Helaas verdwijnen veel borden omdat de persoon wiens autootje daar altijd stond is overleden.
Ik blik nog een keer naar Juffrouw Klop-Klop en weet dat de Lente in aantocht is. Dagelijks zal zij weer minimaal twee, maar vaker drie of zelfs vier keer op het balkon verschijnen om, hoe overbodig ook, haar truitjes, handdoeken, blouses en broeken uit te kloppen, dit om te voorkomen dat zij ook maar iets mist van wat zich in haar directe omgeving afspeelt


« Terug naar het artikel
Advertenties
Advertenties
Delightnet Home Automation for free